Toen ik bezig was aan mijn
allereerste manteltje dat ik ooit
maakte, vond de manlief
des huizes dat ik ook
zo'n schoon jasjes moest
maken voor onze eigen zoontjes.
En eigenlijk had hij ergens wel gelijk,
want Marijn zijn mooie jas van vorig jaar
kon helaas amper nog dicht aan zijn buikje
-dat heeft hij meegekregen van vake helaas-.
Buikomtrekje van de jongste is
ettelijke centimeters meer in omvang
dan die van de oudste. Dat zorgt ook wel
voor wat gemak, want meestal kijk ik nu
naar de juiste maat voor Marijn
en pas ik die dan aan voor Rémi,
spaart toch wat knip-, plak- en tekenwerk.
Ik bestelde bij Mon Depot op
Black Friday een mantelstofje van Scapa.
Eenmaal mandje gevuld, was het al uitverkocht.
Geen probleem, ze hadden nog een ander kleur.
Maar eenmaal thuis was ik wel ontgoocheld.
Het kwam op foto anders over
en vond ik het niet meer gaan voor
een mini-jasje. (voor Rémi zullen we
het wel nog houden bij dat stofje, wat ben ik
anders met mijn 3 meter :s)
Ik dook bijgevolg mijn eigen stoffenvoorraad in.
Nog een geluk zou een mens beginnen denken
dat hij zelf een grote gevulde kast heeft,
die binnenkort te klein zal zijn vrees ik.
Maar stashbusting, we proberen toch vol te houden.
Ik bleef steken bij het flanellen stofje,
dat ik paar maand terug bij Hotstof kocht
met het oorspronkelijke plan om er een broek
of twee uit te maken voor de kindjes.
De sweatstof van de vosjes passen mooi
bij het oranjebruine van de flanel.
Nog afwerken met oranje accenten
en het gehele plaatje werd gemaakt,
althans in mijn hoofdje.
De praktijk was toch nog iets anders,
ik mag toch wel stellen dat dit bovenaan
het lijstje prijkt met "meeste tornwerk ooit",
maar ach, na het passen van het eindresultaat
was ik dat al helemaal vergeten :)
