Begin november vorig jaar ging ik naar een naaidate in Framalo.

Tijdens die zalige dag zag ik een fantastisch mooi stofje, waar ik al eerder een jasje in genaaid zag van Liesellove. Ik werd toen al instant verliefd. 

Ik knipte er dadelijke mijn favoriet jurkje voor Emma uit, een tinny dress, ditmaal met een plooirokje. Ideaal om het stofje alle eer te geven.

En toen liep het vast. Ik wist niet welk patroontje ik voor mezelf zou gebruiken.

Ik blokkeerde, legde het aan de kant, maar blokkeerde verder.

 

Tot eind december. Toen moest ik wel knopen doorhakken wou ik op oudejaarsavond gaan twinnen met mijn meid. De nieuwste editie van La Maison Victor viel in de brievenbus en het licht ging gaan branden. Die Ruby, dat zou het wel eens kunnen worden.

 

Die eerder geknipte Tinny wou ik eerst nog aanpassen naar een lange mouw.

Gelukkig besliste ik om eerst die Ruby te knippen, want dat bleek ook al puzzelwerk.

Het achterpand knipte ik dan maar in twee delen in plaats van één. 

Ik dacht ook om slimmer te zijn en het patroon wat simpeler te maken en er een volledige taille-elastiek in te verwerken. Maar dat bleek geen slimme zet. Deze fluwelen stof viel helemaal niet mooi.

Het bovenstuk was ook veel te groot (ik knipte ook volgens de maattabel een maatje groter dan wat ik gebruikelijk maak bij LMV patronen en dat was dus helemaal niet nodig).

 

Daarna probeerde ik vanalles om het goed te maken, maar besliste dan toch om gewoon de schaar te zetten tussen het bovenstuk en het onderstuk en knipte daarna de elastiek er gewoon af.

Het bovenstuk werd ook een serieus pak vernauwd want ik hou echt niet van oversized. 

Tot slot knipte ik het resterende rokgedeelte dan toch volgens het oorspronkelijke patroon. 

Er was gelukkig nog net stof genoeg over om de taillebanden voor de zijdelingse elastieken te maken. 

We starten 2019 alvast met een lesje geleerd: hou je aan het patroon :)

Maar soms mag je je toch laten gaan hoor! 

Eind goed, al goed ;)