Begin november vorig jaar ging ik naar een naaidate in Framalo.

Tijdens die zalige dag zag ik een fantastisch mooi stofje, waar ik al eerder een jasje in genaaid zag van Liesellove. Ik werd toen al instant verliefd. 

Ik knipte er dadelijke mijn favoriet jurkje voor Emma uit, een tinny dress, ditmaal met een plooirokje. Ideaal om het stofje alle eer te geven.

En toen liep het vast. Ik wist niet welk patroontje ik voor mezelf zou gebruiken.

Ik blokkeerde, legde het aan de kant, maar blokkeerde verder.

 

Tot eind december. Toen moest ik wel knopen doorhakken wou ik op oudejaarsavond gaan twinnen met mijn meid. De nieuwste editie van La Maison Victor viel in de brievenbus en het licht ging gaan branden. Die Ruby, dat zou het wel eens kunnen worden.

 

Die eerder geknipte Tinny wou ik eerst nog aanpassen naar een lange mouw.

Gelukkig besliste ik om eerst die Ruby te knippen, want dat bleek ook al puzzelwerk.

Het achterpand knipte ik dan maar in twee delen in plaats van één. 

Ik dacht ook om slimmer te zijn en het patroon wat simpeler te maken en er een volledige taille-elastiek in te verwerken. Maar dat bleek geen slimme zet. Deze fluwelen stof viel helemaal niet mooi.

Het bovenstuk was ook veel te groot (ik knipte ook volgens de maattabel een maatje groter dan wat ik gebruikelijk maak bij LMV patronen en dat was dus helemaal niet nodig).

 

Daarna probeerde ik vanalles om het goed te maken, maar besliste dan toch om gewoon de schaar te zetten tussen het bovenstuk en het onderstuk en knipte daarna de elastiek er gewoon af.

Het bovenstuk werd ook een serieus pak vernauwd want ik hou echt niet van oversized. 

Tot slot knipte ik het resterende rokgedeelte dan toch volgens het oorspronkelijke patroon. 

Er was gelukkig nog net stof genoeg over om de taillebanden voor de zijdelingse elastieken te maken. 

We starten 2019 alvast met een lesje geleerd: hou je aan het patroon :)

Maar soms mag je je toch laten gaan hoor! 

Eind goed, al goed ;)

Na 7 jaar is het moment aangekomen.

Tijd om afscheid te nemen.

Afscheid van vijf fantastische dames.

Dames die elke dag hun beste beentje voor hadden met elk van mijn 3 kinderen.

Ze zorgden voor onze kleintjes alsof het hun eigen kinderen zijn.

Maar na de kerstvakantie mag Emma naar school.

En hoezeer we daar ook naar uit kijken, 

dat betekent eveneens afscheid nemen van een mooie periode

en ook dat mijn kinderen groot worden.

 #stopdetijd

Acht jaar geleden zochten we naar een opvangplek voor de kleine spruit die aan het groeien was in mijn buik.

Hier in Torhout was er bij de deur niet echt een geschikte plaats vrij, 

dus gingen we op zoek richting mijn werk en zo'n 10 km van ons huis vonden we een hele leuke crèche waar ons gevoel ook goed bij zat. Er was zelfs een maand dat Rémi en Marijn samen gingen. Dat was dikke fun, de rekening iets minder ;) . Tussen Marijn en Emma zaten er wel een paar maandjes tussen, dus was er toen al een klein afscheidsmoment maar dat was toch anders (en ook hoogzwanger en dus ook heel emotioneel). 

Maar goed, vrijdag was het afscheid dus wel definitief.

Hoewel ze met een simpele oplossing kwamen "nog een vierde hé", euh nee bedankt.

Mijn kinderwens is bij deze echt voldaan, manlief daarentegen droomt soms wel luidop van nummer vier, maar het is echt wel druk genoeg hier met 3 jonge kinderen en dan beiden nog gaan werken.

Omdat de dames ons toch niet zo snel zouden vergeten, maakten we voor allen een mooie toilettas.

Een gepimpte zeeppomp erbij met een persoonlijke boodschap en een kerstkaartje erbij.

Ze waren alvast heel enthousiast! 

stof: canvas met gouden accent en geometrisch patroon - eigen voorraad

grijs kurkleder met gouden accent - Stael Torhout

Ondertussen kreeg dit naaisel van deze blog reeds het etiket 

"lievelingstrui". 

Ze werd al veel gedragen en ik krijg er ook vaak complimenten mee.

Ik moet wel zeggen dat het toch wel effen wennen was voor mij, dat model. Het is de Charlene uit de La Maison Victor van sept/okt 2018. Ik paste enkel de halslijn wat aan, die mocht namelijk wat smaller zijn voor mij. Maar wat ben ik fan, vooral van die pofmouw die dankzij deze dikkere sweaterstof zalig breed valt. 

De stof die ik hiervoor gebruikte ligt al meer dan een jaar in mijn kast.

Ik maakte er vorig jaar reeds een Issie kleedje mee voor Emma. 

Ze past er nog steeds in, dus kunnen we lekker gaan twinnen. 

En hoewel ik heel blij wordt van die gedachte, kwam het er nog steeds niet van.

Ofwel zat haar kleedje in de was, ofwel mijn trui #schaterlach.

Op een zondagochtend, toen Rémi en ik naar de bakker gingen 

en ik toevallig deze trui aanhad, trok hij snel wat foto's voor mij.

(blog in NL/E)

Enige tijd tijd terug zag ik op Instagram

een oproep van Threads by Caroline naar Engelstalige testers.

Ik meldde me aan zonder enige verwachtingen.

Tot twee weken terug, 

ik herkende haar naam in een mail met als melding

"welkom nieuwe testersgroep"

Watttt?? Ikke? Wauw, zo tof! 

----------

Some while ago there was a call on Instagrom by Threads by Caroline

saying that she was looking for English speaking pattern testers.

I replied, without any expectations.

Till two weeks ago I received an email from her with the message

"welcome new pattern testers".

Say whatttt???

I was so  happy! 

Vera is een simpel rokje waar je zijzakken kan aan toevoegen.

Omdat Emma tegenwoordig graag haar spulletjes in allerlei dingen verstopt,

dacht ik wel dat ze deze zakken leuk zou vinden.

Caroline sent us her newest pattern straight away: Vera.

Vera is a simple skirt with optional side pockets. 

Emma really likes to hide her little things, 

so I thought she might like these pockets. 

 

Vera wordt weldra gelanceerd en het fantastische nieuws 

is dat het een GRATIS patroontje wordt. 

Hou dus zeker Threads By Caroline in de gaten!

----------

Vera will be launched very soon and the great news is

dat the pattern will be FREE!
Follow Threads by Caroline and don't miss it! 

Bij The Sewing Loft kocht ik niet 1, niet 2, maar wel 3 stofjes.

Wat ik met het eerste stofje deed, zag je al hier.

Wat ik met het tweede stofje deed, zie je nu.

En over dat derde zal ik voorlopig nog zwijgen > <

Ik maakte opnieuw een Tinny van Straight Grain.

Jullie hebben ondertussen wel door dat ik veel hartjes heb voor dat patroon.

Als ik eens tel is dat al mijn tiende exemplaar die ik maak!

Ik krijg ooit eens bij een stoffenbestelling een gouden veterlint cadeau. 't Is te zeggen, de stofjes waren daarmee ingepakt. Ik hield het bij voor mocht het ooit eens van pas komen.

En dat moment was aangebroken. In het Timeless treasures stofje zit er een hele mooie gouden touch.

Ik wou het nieuwe kleedje simpel houden en de veter zijn werk laten doen op het voorpand.

Tijdens de naaidag van Mazella bij Framalo begon ik aan dit kleedje.

Op het voorpand legde ik de veter vast met speldjes terwijl ik het woordje "love" draaidje.

Ik kocht er een gouden metallic draad en naaide het woordje daarna vast.

Vervolgens stak ik het kleedje in elkaar. Het werd volledig gevoerd, zo heb je de mooiste afwerking binnenin. Ook naad van de mouwtjes zit mooi tussen buitenstof en voering verstopt. 

Veel liefde voor dit kleedje, het patroontje en ook mijn meisje,

ook al had ze geen zin in "weeral" een foto ;)

Ik naaide afgelopen dagen heel wat sweaters.

Geef toe dat het sedert dit weekend toch een serieus pak frisser geworden is hé.

Ik kan er moeilijk tegen, tegen die koude(re) temperaturen.

Mijn dikke winterjas hangt nog boven in de kast, maar ik moet hem echt dringen naar beneden halen.

Gaat die zon dan echt niet meer zijn best doen komende weken?

Al moet ik toegeven dat we echt wel verwend werden afgelopen tijd. 

Maar goed, tijd voor warmer gerief dus. 

Ik kan niet blijven kleedjes maken met korte mouwtjes hé. 

Dikkere truien stond dus als eerstvolgend projectje op de planning 

en ik maakte er ondertussen 5, waaronder deze drie -twinning- stuks. 

Ik kocht een grote lap bij Stael van deze sweatstof die er uit ziet alsof hij gebreid is. 

Hoe cool is dat! Ik zag er meteen leuke combinaties mee, want dat vosjespatroon keert maar om de meter terug met tussenin gewoon de effen breisteek. Daarnaast bestaat er ook gewoon rollen met enkel die effen breisteek, zonder de vosjes, en dat in 3 kleuren (amai, ik lijk precies wel gesponsord met gans die uitleg, maar dat is helemaal niet zo). 

Vorig weekend ging ik op naaidate dankzij Mazella. Ze organiseerde een leuke naaidag bij Framalo.

De sweaters voor de jongens werden reeds gemaakt. Voor hen koos ik voor de simpele Mitch Sweater van La Maison Victor. Deze stof verleent zich perfect voor een basispatroontje. 

Voor Emma wou ik ook nog graag een twinning truitje. Ik nam de Issie van Sewpony bij de hand en mijn resterende lap. Zeg maar lapje ondertussen, want eigenlijk had ik vooral nog een boord van de vosjes over. OK, met die "gesplitste top" moet dat lukken, bedacht ik me. Echter viel ik stil over hoe ik het zou aanpakken bij de rugzijde. Ook daar moest ik met een gesplitst rugdeel werken. Zou ik daar ook ruches toevoegen of toch niet? En zo niet, wat dan wel? Op de naaidate overlegde ik met mijn buurvrouw die ik daar leerde kennen (ook een hele toffe creatieve dame, actief op Instagram als "watmaaktannsofie") over wat de beste oplossing zou zijn. En ze raadde aan om gewoon de twee delen aan elkaar vast te naaien, zonder iets tussen. En ik ben superblij met hoe dit uitdraaide! Het breipatroon loopt mooi door met een dubbele boord. Het valt eigenlijk helemaal niet op dat dit dus aan elkaar genaaid werd. Super zeg. Bij Framalo kocht ik dan wel nog een stukje van de effen blauwe breiprint. Doet me er nu nog aan denken dat ik met de rest ervan nog een rokje wou maken. 

Weer iets om op mijn planning te zetten ;) 

Vorig jaar rond deze tijd was er de boekenlaunch van Evelien Cabie. 

Ik mocht aanwezig zijn als tester van het boek en mocht nog mensen meebrengen.

Onder andere Magali bood zich spontaan aan om me te vergezellen.

Het werd een heel fijne avond met gelijkgezinde dames.

Wat later begon Magali haar eigen stoffenzaak, The Sewing Loft in Lissewege.

Laat dat nu niet zo ver van mijn werk wezen en toch duurde het even vooraleer ik haar daar een bezoekje bracht. Het was een blij weerzien, alleen werd mijn bankrekening daar niet zo happy van.

Wat een fijne stoffen liggen daar. Kwaliteit! 

Ik kocht 3 stofjes, waarvan er al 2 helemaal op zijn. 

Magali was benieuwd hoe snel Spoetniksels met deze stoffen ging zijn, stond letterlijk geschreven op het kaartje dat ze mee in de zak met stoffen stopte. 

Ik moest je teleurstellen. Je wacht al een tijdje, het dipje van mijn vorige post verklaart hier veel.

Vorige zondag was er familiefeest.

Met het idee dat ik voor Emma geen dure kledij wil kopen en haar "feestkledij" wel zelf zal maken, 

mocht ik me gaan haasten. Maar de dag voordoen, geraakte het kleedje net af.

Het werd een Tinny met gepoft mouwtje en het bloemenkraagje. 

Toen Emma wakker werd die ochtend, toonde ik haar het kleedje. 

Haar ogen straalden, ze pakte het vast en liep naar haar papa.

"Papa, papa, kijk, mooi mooi", daar doen we het voor hé.