Ongeveer een jaar geleden maakte ik een allereerste Little Eagle Bag,

met als doel een zwemzak dat écht tegen water kan.

Het werd een combinatie van tafelzeil en leder en dat hield al het water tegen

van de zwemles op school tot thuis. 

Echt een ideale combinatie daarvoor, toch éénmaal dat ze af is.

Het maakproces verloopt echter nooit ideaal met zo'n combinatie.

En dat moet ik ergens gaandeweg vergeten zijn, want ik maakte er deze maand opnieuw twee zo'n tasjes. Eentje helemaal gelijk als het eerste (of toch niet, deze kreeg toch nog een handvat en een lusje extra) en een andere versie voor Marijn, die nu naar het eerste leerjaar zal gaan en dus ook zwemles op school zal krijgen. 

Nog een geluk dat ik er achteraf weer helemaal verliefd op ben,

zo zal dat maakleed ook deze keer weer snel verdwijnen ;)

 #littleeaglebag

daarvan hangen er ook al 2 in mijn kast.

Maar eentje zelf naaien stond nog steeds op mijn lijst.

Ik kocht de vorige Fibre Mood waar een model in staat die mijn figuur wel zou passen.

Het was wel even aanpassen aan de Fibre Mood-methode.

Er staan namelijk veel -en mooie- foto's in het boekje dat je koopt, 

maar voor de uitleg moet je online zijn.

Ik heb ze graag dicht bij me, maar ach, éénmaal geprint heb je ze ook natuurlijk.

Anderzijds brengt dat ook wel een aantal voordelen mee ook, 

zoals de benodigdheden die je gewoon in de stoffenwinkel zelf kan raadplegen op je smartphone.

Voor mijn verjaardag in april, trakteerde ik mezelf op een stofje dat ik scoorde op het stoffencircus. 

Vraag me dus niet welke stof het is, want ik weet het niet.

Het enige dat ik wel weet, of me toch afvraag, is of ik de stof niet ondersteboven gebruikt heb. 

De ananassen staan precies op zijn kop, maar als je er niet op let, valt het niet echt op.

In ieder geval, ik had de Taylor jurk vandaag voor het eerst aan naar mijn werk en kreeg daar toch geen opmerkingen over ;) 

Wat ik wel vergat, was aanduiden op mijn stof waar de zakken van de rok horen. 

Ik deed het op een (lui) goed gevoel, maar ze bleken nogal laag uit te vallen.

Wel goed voor de kindjes, voor hun klein speelgoed zitten ze op ideale hoogte 

#schaterlach

#fibremood
#taylor

Het was me wat de voorbije maanden.

De jongens hadden meerdere keren te maken met een plaag.

Je hebt ze vast ook al meegemaakt, de "kapotteknieënplaag".

Er is hier een bepaalde slogan die nogal vaak naar boven gehaald wordt

door de man des huizes: "de latste slete ej vor nietn"

of schoon gezegd: de laatste slijtage heb je gratis. 

Dus, gedurende de voorbije maanden, hield ik al die broeken netjes bij.

Nu er net wat meer vrije tijd is, dankzij het groot verlof, 

pakte ik de zak in mijn hand(en, twas nogal een zware ;) ).

Gisteren zat ik nog met de gedachte "het zijn solden, tijd om korte broeken in te slaan", 

zit ik vandaag blij te kijken naar de grote stapel. 

Van de 15 broeken waren er 4 waar de jongste zoon niet meer in kon.

Daar maakten we een meisjesversie van en Emma koos mee.

Zij is alvast fan van haar nieuwe korte broeken en de jongens ook!

Ik was op zoek naar een jacquard stof om een trui te maken uit die laatste LMV, 

maar ik vond niets naar mijn gedacht.

Wel viel mijn oog op een zeer licht en luchtig stofje, met gouden panters op.

Ik nam een metertje mee voor de prijs van maar 5€. 

Ik maakte er een Odette shirt mee van La Maison Victor. 

Ik had zelfs nog net genoeg stof over om er ook een rokje mee te maken voor Emma.

Daar moet ik nog een bijpassend shirtje voor maken. 

Thuis had ik nog een ander gouden stofje liggen, 

waar een simpele rimpelrok mee gemaakt werd.

Een top-combinatie. Misschien wel wat té voor naar het werk

maar op een zomerse dag zoals het voorbije weekend zal ik ze zeker dragen.

Nu nog een vraagje voor jullie: die top, 

steek ik die best een deeltje in de rok of er toch gewoon helemaal uit?

Hoera Emma 3 jaar!

Het voelt als de dag van gisteren dat ze geboren werd,

en gisteren vierden we niet alleen moederdag, 

het was ook Emma's verjaardag. 

Een zalige dag werd het. 

Een dag vol gepland, maar tussen alle momenten door, 

volgde steeds "lang zal ze leven". 

Haar feestkleedje werd genaaid,

maar helaas een maat te groot.

Ik kocht een stofje bij Stael, supermooi en zacht, 

hele mooie kwaliteit. Ideaal voor een twinning dacht ik.

De Feliz werd gekozen als patroon voor Emma, 

en een topje ging er volgen voor mezelf. Dat was het plan.

Ik nam nog eens alle maten, en duwde ze nog es in haar Feliz in de kast (maat 2),

niet letterlijk hé, maar het spande toch al behoorlijk.
Volgens de tabel mocht ik naar maatje 4 en ik begon het toch te geloven,

ze heeft tot slot nog steeds dat "babybuikje" ;) 

We begonnen dus te naaien aan maat 4, 

maar eenmaal klaar (zonder om te zomen) en na de eerste pasbeurt, 

vloog het aan de kant. Opnieuw en een maat kleiner, ging er door mijn hoofd.

Ik was nog steeds verliefd op de combinatie van stof en patroon, dus deden we hetzelfde,

alleen de rufflemouw paste ik aan (ander kleurtje en anders afgewerkt). 

Kwestie van niet te missen hé in de kast. 

En dat twinning plan, dat vloog helaas ook in de kast...
#stofwasop

In verband met die rufflemouw,

het was me wel niet helemaal duidelijk wat de bedoeling is.

Ik denk de blauwe versie, maar ik ben precies meer fan van mijn zalmroze versie.

Wat vinden jullie? 

Het is hier al een hele tijd stil geweest. 

Niet alleen op mijn blog, maar ook het gewone naaien ligt al even stil.

Niet alleen had ikzelf nood aan een "break", 

maar ook noodgedwongen zitten we al even in het ziekenhuis.

Ikzelf heb het een aantal weken moeilijk gehad.

Gewoon, de drukte dat een gezin met 5 met zich kan meebrengen,

de jaarlijkse batterij die eens opgeraakt, maar deze keer niet meer opgeladen geraakte...

Het zorgde ervoor dat ik prioriteiten moest stellen. 

Ik bleef mooi gaan werken en voor mijn gezin zorgen, 

maar daarnaast had ik vooral nood aan mijn bed of gewoon aan niets doen

en mijn naaimachine of stoffenvoorraad bleef onaangeroerd liggen.

Noodgedwongen zitten we tevens al aan dag 11 in het ziekenhuis.

Emma liep een zware longontsteking op.

Heel zware infectiewaarden, die ze vandaag eigenlijk met AB siroop verder zou kunnen overwinnen, 

maar mevrouwtje houdt niet van siroop. Dus laten we dat straks eventjes in een yoghurtje roeren, 

wie weet, lukt dat wél en kunnen we morgen naar huis. Zoniet, is het nog blijven tot zaterdag, tot de AB kuur van twee weken op zijn einde is #fingerscrossed!

Maar stilletjes geniet ik wel van de fijne knuffelmomenten die Emma en ik hier al deelden.

Die avondlijke rituelen hoop ik wel thuis verder te kunnen zetten. 

De  tijd die ik hier "over" heb, doet me wel weer zin krijgen om de blog weer onder handen te nemen, hoera!

Gelukkig zijn er nog een paar naaisels van vorig jaar die deze blog nog niet haalden, waarvan ik graag al Marijn zijn lievelingstrui laat zien. 

Het patroon is de gekende Mitch Sweater van La Maison Victor

Stof gevonden bij Stael in Torhout

Begin november vorig jaar ging ik naar een naaidate in Framalo.

Tijdens die zalige dag zag ik een fantastisch mooi stofje, waar ik al eerder een jasje in genaaid zag van Liesellove. Ik werd toen al instant verliefd. 

Ik knipte er dadelijke mijn favoriet jurkje voor Emma uit, een tinny dress, ditmaal met een plooirokje. Ideaal om het stofje alle eer te geven.

En toen liep het vast. Ik wist niet welk patroontje ik voor mezelf zou gebruiken.

Ik blokkeerde, legde het aan de kant, maar blokkeerde verder.

 

Tot eind december. Toen moest ik wel knopen doorhakken wou ik op oudejaarsavond gaan twinnen met mijn meid. De nieuwste editie van La Maison Victor viel in de brievenbus en het licht ging gaan branden. Die Ruby, dat zou het wel eens kunnen worden.

 

Die eerder geknipte Tinny wou ik eerst nog aanpassen naar een lange mouw.

Gelukkig besliste ik om eerst die Ruby te knippen, want dat bleek ook al puzzelwerk.

Het achterpand knipte ik dan maar in twee delen in plaats van één. 

Ik dacht ook om slimmer te zijn en het patroon wat simpeler te maken en er een volledige taille-elastiek in te verwerken. Maar dat bleek geen slimme zet. Deze fluwelen stof viel helemaal niet mooi.

Het bovenstuk was ook veel te groot (ik knipte ook volgens de maattabel een maatje groter dan wat ik gebruikelijk maak bij LMV patronen en dat was dus helemaal niet nodig).

 

Daarna probeerde ik vanalles om het goed te maken, maar besliste dan toch om gewoon de schaar te zetten tussen het bovenstuk en het onderstuk en knipte daarna de elastiek er gewoon af.

Het bovenstuk werd ook een serieus pak vernauwd want ik hou echt niet van oversized. 

Tot slot knipte ik het resterende rokgedeelte dan toch volgens het oorspronkelijke patroon. 

Er was gelukkig nog net stof genoeg over om de taillebanden voor de zijdelingse elastieken te maken. 

We starten 2019 alvast met een lesje geleerd: hou je aan het patroon :)

Maar soms mag je je toch laten gaan hoor! 

Eind goed, al goed ;)