OMG... dat was echt het eerste wat ik dacht
toen ik die vrijdagavond de kindjes ophaalde in de opvang.
Het was de dag vóór de herfstvakantie.
Met een blij gezicht liep ik mijn kindjes tegemoet,
terwijl zij er maar bedroefd bij liepen.
Hun knikkerzakjes waren beiden (toeval??) helemaal op zeep.
De knikkers vielen er gewoon uit.
Helemaal verbaasd was ik door de tientallen gaten die ik zag
in hun knikkerzak, vooral in die van den oudsten (6 jaar is ie).
Het naaien was me eventjes verleerd deze maand,
nog een geluk dat de tweewekelijkse naaidate doorging
-de vorige ging niet door wegens 1 november-
het was dus effectief al lang (veel te lang) geleden...
Toen het klasvriendje van Rémi met een nieuw knikkerzakje afkwam,
gemaakt door zijn lieve mama (creaties te vinden onder Crea Lavi op fb)
moest ik wel in gang schieten.
Ik zocht naar HET knikkerzakpatroontje maar vond mijn goesting niet.
Bijgevolg nam ik de basisversie van By Miekk,
verstevigde de buitenstof met dikke vlieseline
en maakte ik er tevens een bodemversie van,
zodat de knikkerzak mooi rechtop blijft staan (jaja, zelfs leeg #schaterlach ).
Het is een redelijk diep model,
door de vlieseline kan je nu ook heel gemakkelijk
de hoogte inkorten door om te slaan,
zo zien ze gemakkelijker hun knikkers liggen in de zak.
Lijkt me trouwens zo ook wel erg leuk te gebruiken als een mandje
of om iets te presenteren op tafel en snel weer op te bergen tot het volgende bezoek ;)
De jongens zijn er alvast heel blij mee!
